...
Eğer bilmeseydim nasıl bir pisliğin içine bulaştığını, hâlâ vardı kenarda senin için bir yer, eski günleri yad etmelik, ama şimdi biliyor ve üzülüyorum senin adına. İnsanın kendine bu kadar hoyrat davranabilmesi için kendinden gerçekten nefret ediyor olması gerek...
Ellerin o kadar kirli ki temizlenmeye çalıştıkça daha da berbat ediyorsun her şeyi. Tüm o hırçınlığın, boşvermişliğin o çamurun içinde debelenip durmaktan. Bırak bari kurusun çamurlar, zamanla dökülsün derinden...
Parmak uçların cerahat akan bedenlere dokunmaktan yaralı, bakışların donuk. Artık anlıyor ve cansız bedenini geçmişin hüzünlü kollarına bırakıyorum.
Merak etme, söylemeyeceğim kimseye. Hep bir sır olarak kalacak bu. Sen bile bilmeyeceksin...
...
